II. Miras payını aşan kazandırmalar
II. Miras payını aşan kazandırmalar
Madde 672 - Yapılan kazandırma miras payını aştığı takdirde mirasçı, mirasbırakanın bunu kendisine bırakmak istediğini ispat ederse, bu fazlalık denkleştirmeye tâbi olmaz. Diğer mirasçıların tenkise ilişkin hakları saklıdır.
I-) Yargı Kararları:
1-) Y. 2. HD, T: 17.12.2009, E: 2009/14753, K: 2009/21912:
Bkz. madde 671.
II-) Türk Kanunu Medenîsi:
II. Miras hissesinden fazla olan teberrular:
Madde 606
İadeye tabi teberruların miktarı, iade ile mükellef mirasçının miras hissesinin baliğ olduğu kıymetten ziyade olup ta; bu ziyadenin mirasçıya kalmasının müteveffaca maksut olduğu isbat edilirse, tenkis dâvası hakkı mahfuz kalmak üzere ziyadenin iadesi lâzımgelmez. Fürulara evlenirken mutad derecede verilen eşya ile yapılan sarfiyatın iadeye tabi olmaması, asıldır.
III-) Madde Gerekçesi:
Yürürlükteki Kanunun 606 ncı maddesini karşılamaktadır.
Mirasçının geri vermekle yükümlü olduğu değer onun miras payından fazlaysa, mirasçı bu fazlalığın kendisinde kalmasını mirasbırakanın arzu ettiğini kanıtlarsa, geri vermekten kurtulur. Ancak bu durumda da diğer mirasçıların tenkise ilişkin hakları saklıdır.
Maddede hüküm değişikliği yoktur. Yalnız, yürürlükteki maddenin son cümlesi, ilişkisi nedeniyle “Hediyeler ve evlenme giderleri” kenar başlıklı 675 inci maddeye alınmıştır.
IV-) Kaynak İsviçre Medenî Kanunu:
1-) ZGB:
II. Verhältnis zum Erbanteil
Art. 629
1 Übersteigen die Zuwendungen den Betrag eines Erbanteiles, so ist der Überschuss unter Vorbehalt des Herabsetzungsanspruches der Miterben nicht auszugleichen, wenn nachweisbar der Erblasser den Erben damit begünstigen wollte.
2 Diese Begünstigung wird vermutet bei den Ausstattungen, die den Nachkommen bei ihrer Verheiratung in üblichem Umfange zugewendet worden sind.
2-) CCS:
II. Libéralités excédant la portion héréditaire
Art. 629
1 Lorsque les libéralités excédent le montant de la part héréditaire, l’excédent, sous réserve de l’action en réduction, n’est pas sujet au rapport, si la preuve peut être faite que telle était la volonté du disposant.
2 La dispense de rapport est présumée à l’égard des frais d’établissement faits, dans la mesure usitée, au profit de descendants, lors de leur mariage.
Not: Türk Medenî Kanunu’nun 672. maddesi, İsviçre Medenî Kanunu’nun 629. maddesinin 1. fıkrasına tekabül etmektedir.