1. İspat yükü
II. Sağ olmanın ve ölümün ispatı
1. İspat yükü
Madde 29 - Bir hakkın kullanılması için bir kimsenin sağ veya ölü olduğunu veya belirli bir zamanda ya da başka bir kimsenin ölümünde sağ bulunduğunu ileri süren kimse, iddiasını ispat etmek zorundadır.
Birden fazla kişiden hangisinin önce veya sonra öldüğü ispat edilemezse, hepsi aynı anda ölmüş sayılır.
I-) Yargı Kararları:
1-) YHGK, T: 22.05.2002, E: 2002/18-438, K: 2002/425:
“… İbrahim A. ile, … eşi ve iki çocuğunun, 17.8.1999 tarihli depremde, hangisinin önce veya sonra öldüğü belli olmayacak şekilde aynı anda birlikte ölmüş oldukları, bu kişiler hakkında alınan ve örnekleri dosyaya sunulan veraset ilamlarında açıkça belirtildiği gibi, taraflar arasında da bu yönden bir uyuşmazlık bulunmamaktadır. …” (Demirkıran / Bilgin / Demir, age, s: 590).
2-) Y. 2. HD, T: 02.06.2003, E: 2003/3982, K: 2003/8097:
Bkz. madde 496.
II-) Türk Kanunu Medenîsi:
II. Sağlığın ve ölümün ispatı
1– Beyyine külfeti
Madde 28
Bir hakkın kullanılması için bir kimsenin vücudunu yahut öldüğünü yahut muayyen bir zamanda veya diğer bir şahsın vefatında sağ bulunduğunu iddia eden kimse, iddiasını ispata mecburdur.
Hangisinin evvel veya sonra öldüğünü tâyin mümkün olmaksızın ölenler, bir anda ölmüş sayılırlar.
III-) Madde Gerekçesi:
Yürürlükteki Kanunun 28 inci maddesini karşılamaktadır.
Maddenin “Sağlığın ve ölümün ispatı” şeklindeki konu başlığı daha anlaşılır bir ifade olarak “Sağ olmanın ve ölümün ispatı” şeklinde, “Beyyine külfeti” şeklindeki kenar başlığı, “İspat yükü” şeklinde değiştirilmiştir.
IV-) Kaynak İsviçre Medenî Kanunu:
1-) ZGB:
II. Beweis
1. Beweislast
Art. 32
1 Wer zur Ausübung eines Rechtes sich darauf beruft, dass eine Person lebe oder gestorben sei oder zu einer bestimmten Zeit gelebt oder eine andere Person überlebt habe, hat hiefür den Beweis zu erbringen.
2 Kann nicht bewiesen werden, dass von mehreren gestorbenen Personen die eine die andere überlebt habe, so gelten sie als gleichzeitig gestorben.
2-) CCS:
II. Preuve de la vie et de la mort
1. Fardeau de la preuve
Art. 32
1 Celui qui, pour exercer un droit, prétend qu’une personne existe ou qu’elle est morte, ou qu’elle était vivante à une époque déterminée, ou qu’elle a survécu à une autre personne, doit prouver le fait qu’il allègue.
2 Lorsque plusieurs personnes sont mortes sans qu’il soit possible d’établir si l’une a survécu à l’autre, leur décès est présumé avoir eu lieu au même moment.